ciemną alejką szła pogwizdując pewna postać.
-Cholera dlaczego ja to robię?! Jeszcze zwrócę na siebię Ich uwagę, aaa - złajał sam siebie Eryk. Nie da się ukryć, że mimo wyglądu tywardziela - niewiele miał z nim wspólnego, wydawał się duży ale czy był silny ? Sam w to nie wierzył, chociaż biorąc pod uwagę, że jeszcze żył a do najszybszych się nie zaliczał... generalnie stwierdzenie doskonała kondycja było mu bardzo dalekie... Ale jedno zgadzało się bez wątpienia, do odważnych nie należał a świat który go otaczał, cóż najlepiej oddaje to zawartość koszyka który pchał, prócz jedzenia i picia było tam sporo szarych rolek. Spotkania z Tym czymś nie były najłatwiejsze dla jego żoładka, niestety. Nagle gdzieś rozległy się strzały
- Idiota - burnkął do siebie - broń palna no po prostu idiotyzm, przecież ściągnie do siebie wszystko co się szwęda do okoła.
Sam na zakupach trzymał swoją pieszczochę jak lubił ją nazywać. Topór katowski, ozdoba do pokoju, z której się wszyscy śmali swego czasu, że pieniądze w błoto wywalone, że co z tym zrobisz itp. Koniec końców dzięki tej "ozdobie" to on mógł się teraz śmiać w przeciwieńśtwie do reszty która co najwyżej mogła buczeć goniąc za jeszcze pozostałym żywym mózgiem. Pierwsze spotkanie to był szok, jego ojciec zaczął się w nocy dobijać do drzwi, i to nie bynajmniej żeby powiedzieć zapomniane dobranoc. Cały czas ma mieszane uczucia jak o tym pomyśli i tak go nie lubił ale jednak. Jego rozmyślania coś przerwało z kierunku przeciwnego od strzałów było słychać Ich, i było Ich na prawdę sporo.
- pięknie, złapał topór jakieś pierdoly które mu się nawinęły do ręki, wsadził do plecaka i w nogi, jedynym kierunkiem był ten z którego nadeszły strzały. Było cwiczyć, było ćwiczyć - myślał biegnąc.
wypadł na drogę, pogoń była blisko, już miał zacząćbiec dalej gdy coś go oślepiło, nie myśląc stał w miejscu machając z nadzieją, że dane mu będzie jeszcze pożyć.

Ostatnio edytowany przez Wodzu (2012-07-23 16:32:22)

-Jestem Erick a Ty ruda blond diablico - zapytał dławiąc śmiech
-Steiner i nic Ci do moich włosów - rzuciła zła
Auto wpadło na pierwszego z zombie i mocno podleciało do góry gdy jedna połowa wpadła pod samochód a górna runeła na szybę...
- Cóż pancerna to ona raczej nie jest - Stwierdził blednący Eryk
- A masz prawko, że jesteś taki mądry - naskoczyła Steiner ale juz mniej pewnym niż wczesniej tonem.
W tak zwanym międzyczsie Chevrolet przejechał jeszcze trzech truposzy, to co dobiegało z pod auta nie było dźwiękiem relaksacynjym, oj nie. Cóś łomotało, trzeszczało, auto podskakiwało coraz bardziej a za każdym razem Eryk obijał głową w dach
- Jesteś po naszej czy po ich stronie że im dziure w dachu robisz - Steiner starała się odstresować.
- Jesteś pewna, że to auto nadaje się do taranowania tłumu - rzucił w odpowiedzi coraz bardziej blady Eryk.
I miał rację, że bladł. Auto strasznie zwolniło kończyny wkręcały się w koła, pęknięcie na szybie było coraz większe i mniej pewnie wyglądało, fakt faktem że tłum już się kończył i zaraz mieli z niego wyjechać, lecz auto jechało coraz wolniej i głośniej stękało z każdym metrem

Było zakupy przełożyć na jutro - myślał Eryk, tyle korzyści, dalejbym siedział w swoim bezpiecznym obwarowanym mieszkaniu, byłoby mi ciepło, odpoczywałbym sobie przechodząc koleny poziom w jakiejś grze ciągnąc na prądzie który jeszcze szedł do tego mia
- znowu się ociągasz, pchaj!! - fuknęła po raz kolejny Steiner - sądzisz, że nie widzę i nie czuję, że znowu udajesz
- to nie moja wina - oburknął - nie ja prowadziłem, o świetnie i do tego zaczyna padać no super po prostu.
- co za patentowany, kompletny - i nagle Bum strzeliła w jednego z zimnych który wyszedł z uliczki.
- Ciebie kompletnie pogrzało -wysyczał blondyn - masz bigos zamiast mózgu ?!? Mówiłem, nie strzelaj, przestań nie w mieście gdzie jesteśmy zdani na własne nogi, umrzemy przez Ciebie - zaczął panikować
- Ojtam ojtam, w ogóle z ciebie to jakaś ciota nie facet, krzyczysz, piszczysz, narzekasz - Bum z drugiej lufy w kolejnego zimnego
- Wiesz, że ich zwabiasz, ściągasz, że będzie ich przychodzić więcej i więcej przez twoją głupote!!!
- Wiesz, że krzyczysz teraz tak głośno jak ja strzelam odparła z uśmiechem, ale od razu zszedł jej z ust gdy spojrzała na swoje auto - moje maleństwo
Szli przez dobre 15 minut, w okół było w miare spokojnie, nic nie wyszło na nich, nikogo nie spotkali, ale warsztatu tez nie udało się znaleźć, jak na złość. Kolejne 15 minu upłyneło w ciszy, Eryk myślał żeby dać dyla i żyć na własną ręke znowu, Steiner zatopiła się w świat marzeń gdzie każdego z zombie który chocy zarysował jej auto ginął na 10000 sposobów.
- Zbliżamy się do centrum, trzeba będzie skręcić odparł jak zwykle napędzany strachem, a przez to w miarę trzeźwo myślący Eryk - Zresztą robi się coraz ciemniej, dobrze byłoby się zatrzymać gdzieś, zabiezpieczyć, przenocować.
- Zastanawiam się kto tu jest babą - rzuciła zła, że wyrwano ją ze świata marzeń

Wybiegł z domu widząc jak zapełniają go zombiaki. No skąd miał wiedzieć, że te truposze są nawet w jego piwnicy?! Co prawda urąbał im głowy ale ich było więcej i więcej a on, mimo swojej wyjątkowej wytrzymałości miał limity sił. Stał przed rodzinnym domem z kanistrem benzyny w lewej dłoni i toporem w prawej. Nie wiedział co robić...nie miał przecież gdzie pójść...ale z drugiej strony mógł sobie tym uratować życie. Ogień zwabi tych młotów a on się gdzieś zaszyje i odczeka parę dni. Nie miał innego planu, nie wiedział co innego robić.
Obleciał dom rozlewając benzynę za sobą. Resztę wylał na ganku i sięgnął ręką do kieszeni. Wyjął z niej starą, ozdobną zapalniczkę ze srebra. Pamiatka po ojcu, którego nigdy nie widział. Nacisnął jej spust i posłał wątły płomień na mokre deski przedsionka domu. Ogień zajał się resztą, powoli ogarniał budynek, wpierw znacząc drogę benzyny, potem trawił to co łatwiejsze do pożarcia.
Dan stał tam ze wspomnieniami w głowie. Blask ognia wesoło tańczył w odbiciu jego błękitnych oczu. Wpatrywał się w wysoki płomień niszczący dom, w którym przeżył większośc egzystencji.
Pokontemplowałby dłużej ale słyszał szuranie niewładnych kończyn. Wiedział, że to te ścierwa lgną do światła....jak ćmy, których nienawidził. Uniósł zostawiony na asfalcie topór i pospiesznym krokiem  ruszył w kierunku, który wydawał mu się bezpieczny...tylko wydawał

Eryk i Steiner wpatrywali się w ciemności, nasłuchując szmerów. Obojgu zimny pot spłynął po plecach. Zuchwałej rudowłosej dziewczynie zaczęły drżeć kolana, mimo to zrobiła cichy krok i przysunęła się w stronę stolika z narzędziami. Błyskawicznie chwyciła za palnik acetylowy, odkręciła znajdującą się obok butlę z gazem. Buchnął płomień.
-Chodź tu, zdechły skurwysynie! - wrzasnęła jak dzika.
Eryk tylko jęknął i odskoczył na bezpieczną odległość. Niezrównoważona farbowana blondynka plus ogień nie wróżyło niczego dobrego, zważywszy, że machała palnikiem jak oszalała koło butli z rozpuszczalnikami.
Ogień oświetlił pomieszczenie, z kąta wysnuła się sinoczerwona paskudna gęba, z głębokimi, gnijącymi ranami na policzkach, w których pełzły tłuste, białe robale, wżerające się w ciało zombie. Dziewczyna wrzasnęła z obrzydzenia, Eryk poczuł, jak zbiera mu się na mdłości. W momencie, gdy umarlak miał atakować, coś świsnęło, rozległ się dźwięk tłuczonego szkła. Po chwili wpatrywali się w zombie, któremu z oczodołu wystawała metalowa strzała zakończona różową lotką. Zombie wycharczał coś niezrozumiałego i padł jak długi. Eryk nie czekał na oklaski, skoczył ze swoim toporem i odrąbał łeb truposzowi.
-Strzała? Jakim cudem? Kto? - pytał retorycznie powietrze, zerkając na wybitą szybę, przez którą wleciała strzała.
W gorącej wodzie kąpana Steiner wyskoczyła jak z procy, rozwarła blaszane wrota i wyskoczyła na zewnątrz.
-Kto strzelał?! No kto?! Wyłaź, pokaż się!
Eryk skoczył za nią, chwycił i zakneblował jej jadaczkę. Kto wie, co jeszcze czyhało na nich w mroku?